Een gordijn voor "achterom".

Korte tijd geleden kreeg ik van Sabine van Naald & Draad een lap stof Jessica van Zweigart. Van deze lap wilde ik graag een spangordijn maken voor mijn "achterom". Via deze deur komen namelijk de cursisten naar de les.




Dit heb ik er van gemaakt.
Omdat de patroontjes mooi afgewerkt moeten zijn aan beide kanten, heb ik de geborduurde ruiten rondom voorzien van een rij platsteken en kon ik mijn aan- en afwerkdraad hierin wegstoppen.



Ik heb 4 verschillende holbeinpatroontjes en 3 vlakvullingen gebruikt en heb deze steeds laten verspringen ten opzichte van elkaar.
Bij het uitzoeken van de vlakvullingen heb ik er rekening mee gehouden, dat deze aan voor- en achterzijde exact hetzelfde konden worden geborduurd.



Op bovenstaande foto zie je de twee gasten, die gisteren op onze vijver zijn geland en heerlijk hebben genoten. Vanmorgen hebben we ze toch maar naar een nieuw vakantie adres gestuurd. Dit om de erwtensoep, waarin de vijver inmiddels was veranderd, weer helder te laten worden en verdere stress van de vissen te voorkomen. Aan het gekwaak te horen hadden ze graag nog wat willen blijven.

Ditmaal eens niet in het rood.

In het Amerikaanse tijdschrift Sampler & Antique Needlework #61 stond een klein merklapje dat mijn aandacht trok.



Ik vond het een mooi lapje om tussendoor te maken. De kleuren heb ik enigszins aangepast, omdat ik ook een andere kleur linnen als ondergrond heb gebruikt. Het is 16 draads linnen, zowel de binnen- als de buitenkant.
Tevens rijst de vraag, wat doe je er weer mee???

Tijdens het borduren, kwam ik op het idee om er een Huswif van te maken. een oprolbaar (reis)borduurgarnituurtje. Huswif is afgeleid van huisvrouw/housewife. Om er iets meer rolletje van te kunnen maken, heb ik wat randjes extra geborduurd en met een rolzoompje het stof nog iets verlengd aan de bovenzijde.



Dit idee zorgde ervoor, dat ik in mijn voorraadje moest duiken om iets voor de binnenkant te verzinnen, zoals linnen, stofjes en accessoires. Het viel me toen echt op, dat ik veel verschillende hartjes in mijn bezit heb. Vandaar dat ik het thema "hart" heb gebruikt voor de binnenkant.



Het bruine vilten hartje heb ik iets gevuld met een lapje fiberfill en aan beide zijden heb ik het linnen met wat platsteekjes versierd.



Van twee verschillende stofjes heb ik zakjes opgenaaid, versierd met een kantje aan de bovenzijde. Een 1,5 cm breed linnen bandje heb ik voorzien van platsteekjes en opgenaaid.



Op het onderste zakje heb ik een borduurringetje en hartje geplaatst wat ik vorig weekend gekocht heb op de grote Handwerkbeurs L'Aiguille en Fête in Parijs. In het hartje heb ik eindjes draad geknoopt, die in het merklapje voorkomen.



Wat ik zelf erg leuk vind, is het speldenrolletje. Hierdoor kun je gemakkelijk beginnen met oprollen.



En dit is mij Huswif in opgerolde toestand.

Mooie aanwinst.

Soms heeft een mens zoveel leuke dingen die gebeuren en die je mag meemaken, dat je niet meer weet, wat je het eerste zult vertellen.
Een voor mij super leuk evenement wat gaat plaatsvinden tijdens drie weekenden in april, is de voorjaarstentoonstelling in Museum Eunch Schöppe in Markelo. Hier worden een aantal werken, inclusief mijn pronkrol tentoongesteld.
Ik zal hier uiteraard op een later datum nog eens op terugkomen om jullie eraan te herinneren.

Dan moet ik toch enkele prachtige stukjes handwerk laten zien, die ik sinds enkele dagen in mijn bezit heb.



Deze proefjes zijn helemaal met de hand gemaakt. Onvoorstelbaar hoe fijntjes de steekjes zijn gemaakt door RB.
Het zijn een randenlap met diverse naadverbindingen, een tasje/zakje (dat dient voor onder een rok?), een mini broekje, een gerend rokje en een gebreide kniekous. Deze kous bestaat uit enorm veel verschillende steken en is voorzien van de nodige "oefenstopjes". Eveneens een stukje mouw, waarin ook diverse proeven van inbreien en ook weer stopjes zijn geoefend. De naam is opgemaasd.



Op deze foto een aantal merk- en stoplapjes.



Boven in het midden een rood schoolmerklapje uit 1917 gemaakt door R.Bolk, het lapje links is voorzien van dezelfde initialen, echter zonder jaartal.
Heel bijzonder vind ik toch wel de stoplapjes.



Dit lapje uit 1895 door E.v.Leeuwen.....



en dit lapje. Een soort van theedoek, die is voorzien van stopjes, zowel in het midden van de lap, als de randen en op de hoeken.
Om dit duidelijker te laten zien, heb ik het lapje tegen het licht gehouden voor de foto.

Dan nog dit mooie blauwe schoolmerklapje uit 1866 gemaakt door G V S oud 10 jaar.



En nog een detail hiervan.

L'ane et le chien.

De laatste weken heb ik weer eens lekker ouderwets een merklapje nageborduurd van een patroon.

Ongeveer 12 jaar geleden kreeg ik dit miniboekje, waarin een aantal afbeeldingen van merklapjes staan van de Collection Musee DMC. Een verzamelaar van merklappatronen (zoals ik) zoekt net zo lang totdat alle patronen binnen zijn.

Één van die lapjes kreeg ik maar niet uit mijn hoofd: De ezel en de hond, zo'n lief lapje.

Bovendien schreef ik in dit logje, dat ik nog een allerlaatste stofje had liggen van mijn overleden zus. Het is een lapje waarvan de schering en inslag afwijkend is namelijk 22 x 19 draadjes per cm. Bovendien weet ik eigenlijk niet of het wel linnen is, misschien is het slechts ongebleekte katoen, maar daarom niet minder dierbaar voor mij.

Ik heb gewerkt met zijden garen van Au Ver a Soie, de Soie Surfine in 4 kleuren.

Het is duidelijk te zien, dat ik enkele kleine aanpassingen heb gedaan aan het lapje, zo heb ik een heel motief van de linker rand laten vervallen, waardoor het witte vlak in het midden minder groot is. Het geborduurde gedeelte is 25 cm breed en bijna 20 cm hoog.

Is dit geen schattig ezeltje??

Er staat geen datum op het patroon, maar gezien de leeftijd van de andere lapjes uit het miniboekje neem ik aan, dat dit merklapje van rond het jaar 1900 is. Het meisje Louise Comtat heeft gebruik gemaakt van voorbeelden uit de Sajou boekjes.

De ezel en de hond komen uit Sajou boekje 104 pagina 7.

Lieve groet,

Jeanny.

Een ondergeschoven kindje.

Soms borduur je iets en om een of andere reden verdwijnt het in de la, in dit geval heel erg onder in de la.
Zoals de meesten wel weten, krijgen de handwerken op mijn website altijd een nummer bestaande uit het jaartal waarin het is geborduurd en een volgnummer.

Hier heb ik zo'n ondergeschoven kindje.



In de la helemaal onder de lappen hardanger en ajour, die gebruikt worden als voorbeeld voor de cursus, lag dit mooie hardanger kleedje.
Geborduurd op 11 draads Jobelan met linnenstructuur met DMC perle garen dikte 8 en 12 in kleurnummer 712. Deze kleur lijkt ecru maar nr. 712 heeft iets van een vleugje parelmoer over zich. De afmeting is 51 x 51 cm.

Een jaar of zeven geleden is dit tot stand gekomen en is met het opstarten van de website en nummeren van alle werken hiervoor, zomaar over het hoofd gezien.
Het is een kleedje met een grote verscheidenheid aan steken, een combinatie van hardanger met ajour.



Voorlopig verdient dit juweeltje een prominent plekje op de eetkamertafel.

Om alvast in de agenda te noteren.

Persbericht
Met een zijden draadje
Borduurtechnieken in de kledingtraditie van de Miao

Van zaterdag 5 tot en met zondag 20 februari 2011 organiseert de handwerkvereniging ’t Vingerhoedskruid haar 11e handwerktentoonstelling in het Zilvermuseum Sterckshof in Deurne bij Antwerpen

De borduurwerken van een zeer bijzondere volksgemeenschap, de Miao, zullen het speciale thema zijn van deze tentoonstelling.
Deze minderheidsgroepering woont in de Chinese provincie Guizhou op 1500 km ten zuiden van Peking in een gebied met een subtropisch klimaat en bergen tussen 500 en 2000 meter hoog. De Miao is een erg kunstzinnig volk dat graag muziek maakt, verhalen vertelt en prachtig borduurt.

De zorg voor de kleding is één van de talrijke taken van de Miao-vrouwen. Dat begint bij het kweken van de zijderupsen en het oogsten van katoen en gaat tot spinnen, weven, verven, batikken, vlechten en borduren.
De vrouwen dragen altijd het nodige materiaal bij zich in een klein pakje en kunnen iedere vrij moment werken aan een lapje. Als er voldoende stukjes geborduurd zijn, worden ze samengevoegd tot een heel kostuum.
Meisjes leren, vanaf hun zesde jaar, hoe ze kostuums van hun eigen dorp moeten maken en alle textieltechnieken komen daarbij aan de beurt.
Ieder dorp heeft een eigen traditie met eigen borduursteken en motieven waarin de verhalen, de mythen en de legendes verweven zijn.

Op de tentoonstelling zullen de bezoekers het ontstaan van de kledij van de Miao kunnen volgen. Vanaf de kleine, met zijden draad en met diverse steken geborduurde lapjes, tot volledige, kleurrijk versierde kostuums. Kostuums voor alle dagen en voor feesten.

Naast de buitengewone borduurwerken van de Miao toont ’t Vingerhoedskruid ook de borduurwerken van haar leden die de voorbije twee jaar in haar atelier werden gemaakt.

De tentoonstelling gaat door in het Zilvermuseum Sterckshof, Hooftvunderlei 160 in 2100 Deurne bij Antwerpen. Alle dagen van 10 tot 17 uur.
De algemene inkom-bijdrage is 5 € per persoon (-12 jaar gratis).

Marie-Louise Draelants
vingerhoedskruid.blogspot.com
vingerhoedskruid23@hotmail.com

Wensen, wensen, wensen !

Zoveel lieve wensen die ik heb ontvangen, wens ik ook aan alle lezers van mijn blog.



Hopelijk mogen we, net als afgelopen jaar, in het nieuwe jaar 2011 samen genieten van veel mooie handwerkuurtjes.